Ellaroo Ysabell 3,7

W parku :)

Po drugiej stronie obiektywu szanowny tata :)

Kontinuum

Uświadomiłam sobie właśnie jakie wszystko jest ulotne i kruche. Wydawało mi się że umiem pewne rzeczy zatrzymać, ale nie... To było kiedyś miejsce mojego życia, mój zaciszny kącik pod sufitem, a teraz... już go nie ma... A karminowa chusta robi za zasłonkę dla zacisznego kącika Alika.

Zagłębiam się bardzo powoli w teorię kontinuum. Staram się żyć każdego dnia lepiej, inaczej. Po swojemu przede wszystkim, ale dopiero teraz dzięki dłuugim rozmowom uświadamiam sobie że nie zawsze będę ja i mały okruszek (okruch już wcale nie chce w chuście siedzieć, nie chce już żeby mama pokazywała mu świat, woli dotknąć go sam). I należy pomyśleć o sobie. I wyszłam wreszcie z jakiegoś ochronnego kokonu... zderzyłam się z rzeczywistością. Boję się, mój strach jest pogłębiany przez to, że ile osób słyszy o moich planach, tyle tworzy się opinii. Jeszcze bardzo niepoukładane to wszystko, jeszcze nieporadne. Ale najważniejsze że mam kogoś kto mnie wspiera i dba o mnie wtedy kiedy ja zapominam. Cieszę się że "wyszłam z domu", cieszę się że WRÓCIŁAM. No i już sama nie wiem czy ten progres nam potrzebny czy nie?

Agata dzięki za fotkę, B. dziękuję za serce.

Zaproszenie :)

collage

Ania, ach Ania :)

Czyli testowa lana mt w Łodzi :)

Tak sobie z Vamą spacerowałysmy, a Alik spał sobie spokojnie po ciężkim przedpołudniu (bylismy u lekarza a po za tym odzywa się bunt dwulatka, szkoda gadać:( W każdym razie w ferworze zajęć zgubilismy ulubiona niebiesko-zielona czapeczkę i dzieć aktualnie pozostaje bez nakrycia głowy...)

Wybaczcie że tyyle tych zdjęć, ale nie mogłam zdecydować które najlepsze, wszystkie mi się podobają :)

Z życia dwulatka

Cóż za cudowny dzień... Dobudził mnie kubek pyyysznej herbaty :) Szkoda tylko, że lodowatej i na moich plecach ;/ Przeslodki dzień, pościel właśnie się doprała i wywiesiła, zakupy się zrobiły. Jak cu-do-wnie. Zaczął się mój żywot z niesfornym-prawie-dwuletnim Alikem